Abstrakt

W artykule przedstawiono wyniki badań nad określeniem współczynników sezonowości przy wyznaczaniu nośności konstrukcji nawierzchni urządzeniami: FWD (Ugięciomierz Dynamiczny) i BB (Belka Benkelmana). Analizę sezonowości przeprowadzono dla warunków klimatu Polski przez wybór reprezentatywnych: nawierzchni, warunków gruntowo-wodnych i regionów klimatycznych na terenie całego kraju. Wielkość ugięć jest zależna przede wszystkim od parametrów podstawowych tj. rodzaju i stanu konstrukcji, grubości poszczególnych warstw i całości nawierzchni, jak również podłoża gruntowego. Na wielkość ugięć mają wpływ także temperatura warstw, wilgotność oraz okres wykonania badań. Czas wykonywania badań można scharakteryzować stanem warunków gruntowo - wodnych w podłożu konstrukcji oraz wilgotnością i temperaturą materiałów całej nawierzchni. Okresy, dla których te charakterystyki są na podobnym poziomie, określono sezonami. Wiosna jest podstawowym sezonem do wykonywania badań, a inne pory roku są sprowadzone do tego okresu podstawowego poprzez współczynniki sezonowości. W celu określenia wartości współczynników sezonowości na terenie Polski, w różnych regionach kraju, prowadzone były przez trzy lata badania ugięć nawierzchni. Jedną z obowiązujących metod wymiarowania konstrukcji, zgodnie z „Katalogiem wzmocnień i remontów nawierzchni podatnych i półsztywnych” [1] jest metoda ugięć. Wyznaczenie ugięcia obliczeniowego związane jest z prawidłowo wyznaczonymi, bądź przyjętymi współczynnikami, sprowadzającymi warunki pomiaru do warunków standardowych. Jednym z współczynników niezbędnym do wyznaczenia ugięcia obliczeniowego jest tzw. współczynnik sezonowości, korygujący ugięcia ze względu na porę roku, w której wykonano pomiary do warunków wiosennych. W określeniu rzeczywistych ugięć istotne jest, żeby uzyskiwane wartości ugięć, niezależnie od sezonu, były określone dla takich samych warunków. Taką sytuację zachowujemy stosując współczynniki temperaturowe i sezonowości.