Opublikowane: 2016-03-31

Metodologia wyznaczania natężeń miarodajnych do analizy sprawności dróg

Malwina Spławińska

Abstrakt

W pracy przedstawiono wyniki analiz rozkładu dwustu największych godzinowych natężeń w roku, wykorzystywanych do wyznaczania natężenia miarodajnego Qm do badania sprawności dróg. Na tej podstawie opracowano trzy równania funkcji potęgowej, umożliwiające szacowanie natężenia odpowiadającego dowolnej szczytowej godzinie w roku, w zależności od wielkości średniego dobowego ruchu SDR (poniżej lub powyżej 25000 P/d), udziału pojazdów ciężkich (poniżej lub powyżej 30%) oraz typu przekroju poprzecznego (1x2 lub 1x4/2x2). W przypadku dróg dwupasowych dwukierunkowych (12) analizie poddano także zmienność rozkładu kierunkowego oraz dzień tygodnia, w którym występują największe natężenia w roku. Pozwoliło to ostatecznie na opracowanie metodologii szacowania miarodajnego natężenia ruchu Qm, w tym na przejście z wartości wyznaczonych dla przekroju drogi na poszczególne kierunki ruchu. Przedstawiono także przykład obliczeniowy, ilustrujący jak w praktyczny sposób wykorzystać przedstawione wyniki badań.

Słowa kluczowe:

drogi, miarodajne natężenie ruchu (Qm), poziom swobody ruchu (PSR), rozkład kierunkowy ruchu, średni dobowy ruch (SDR).

Podobne artykuły

<< < 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.

Pobierz pliki

PDF (English)

Zasady cytowania

Spławińska, M. (2016). Metodologia wyznaczania natężeń miarodajnych do analizy sprawności dróg. Roads and Bridges - Drogi I Mosty, 15(1), 45–60. https://doi.org/10.7409/rabdim.016.003

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.