Badania procesów erozji wodnej skarp budowli ziemnych
Marian Głażewski
Abstrakt
Skarpa (zbocze) jest elementem konstrukcyjnym budowli ziemnej. Najskuteczniejszym sposobem stabilizacji wierzchniej warstwy skarpy gruntowej jest umocnienie biologiczne za pomocą roślinności darniotwórczej (trawy ,motylkowate drobnonasienne). Porost (ruń) przejmuje funkcje skutecznej ochrony przeciwerozyjnej oraz odporności na mróz w trzecim rozwiniętym listku siewek traw tj. od 40 dni (skarpa o wystawie północnej) do 60 dni (skarpa o wystawie południowej). Hydroobsiew daje tymczasowe zabezpieczenie przeciwerozyjne od chwili naniesienia hydromieszaniny (hydromulczu) na powierzchnię skarpy. Artykuł stanowi omówienie rozprawy doktorskiej [1], której celem było zbadanie i ocena wpływu różnych czynników (nachylenia skarpy, intensywności opadów i fizyko-chemicznych właściwości gruntów: naturalnego - piasek średni oraz antropogenicznego - popioły lotne) na poziom zmywu erozyjnego dla niepokrytych i pokrytych powierzchni skarp.
Głażewski, M. (2005). Badania procesów erozji wodnej skarp budowli ziemnych. Roads and Bridges – Drogi I Mosty, 4(2), 39–69. Pobrano z https://rabdim.pl/index.php/rb/article/view/v4n2p39
Cited by / Share
Pobrania
Statystyki pobrań nie są jeszcze dostępne.
Marian Głażewski
Afiliacja:
Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa, Warszawa
Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.