Opublikowane: 2016-03-31

Metodologia wyznaczania natężeń miarodajnych do analizy sprawności dróg

Malwina Spławińska

Abstrakt

W pracy przedstawiono wyniki analiz rozkładu dwustu największych godzinowych natężeń w roku, wykorzystywanych do wyznaczania natężenia miarodajnego Qm do badania sprawności dróg. Na tej podstawie opracowano trzy równania funkcji potęgowej, umożliwiające szacowanie natężenia odpowiadającego dowolnej szczytowej godzinie w roku, w zależności od wielkości średniego dobowego ruchu SDR (poniżej lub powyżej 25000 P/d), udziału pojazdów ciężkich (poniżej lub powyżej 30%) oraz typu przekroju poprzecznego (1x2 lub 1x4/2x2). W przypadku dróg dwupasowych dwukierunkowych (12) analizie poddano także zmienność rozkładu kierunkowego oraz dzień tygodnia, w którym występują największe natężenia w roku. Pozwoliło to ostatecznie na opracowanie metodologii szacowania miarodajnego natężenia ruchu Qm, w tym na przejście z wartości wyznaczonych dla przekroju drogi na poszczególne kierunki ruchu. Przedstawiono także przykład obliczeniowy, ilustrujący jak w praktyczny sposób wykorzystać przedstawione wyniki badań.

Słowa kluczowe:

drogi, miarodajne natężenie ruchu (Qm), poziom swobody ruchu (PSR), rozkład kierunkowy ruchu, średni dobowy ruch (SDR).

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Spławińska, M. (2016). Metodologia wyznaczania natężeń miarodajnych do analizy sprawności dróg. Roads and Bridges - Drogi I Mosty, 15(1), 45–60. https://doi.org/10.7409/rabdim.016.003

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.